دوربین :
.دوربین عکاسی ابزاری برای ثبت تصویر بر روی فیلم است.
در قرنهای ۱۱ تا ۱۶ بشر از یک اتاقکروشن (دوربین اولیه) بهعنوان چیزی شبیه به
دوربین استفاده میکرد. برای این منظور اتاق مکعب مستطیل کوچکی را که هرگز نوری
به درون آن راه نمییافت، آماده میکردند، در وجه جلوی آن سوراخی به قطر تقریبی
یک میلیمتر ایجاد میکردند، بدین ترتیب تصویر مناظر روبروی وجه دارای سوراخ روی
دیوار یا پرده در وجه مقابل سوراخ در داخل اتاق منعکس مینمودند. این تصویر یه
صورت معکوس و بسته به قطر سوراخ وضوح بیشتر یا کمتری داشت به صورتیکه هرچه قطر
سوراخ کمتر بود، وضوح بیشتر و یا به عکس با افزایش قطر سوراخ تصویر روشنتر با
وضوح کمتری حاصل میگشت.البته این دستگاه بیشتر برای نمایش و نقاشی به کار میرفت
و نقاشان اروپایی با نشاندن سوژه در جلوی سوراخ یا قرار دادن اطاقک در روبروی
مناظر و نصب پرده بوم در قسمت داخلی روبروی سوراخ، مناظر روبرو را نقاشی
میکردند(خود نقاش درون اطاقک قرار داشت)این دستگاه هرگز کار عکاسی را انجام
نمیداد.مخترع اطاق تاریک دانشمند مسلمان حسن ابن هیثم بود که در مکتوبات لاتین
به پدر علم مدرن اپتیک (الحسن) معروف میباشد.
نخستین دوربین بنابر عقیده اروپاییان به دست نیوتن ابداع شد که به رابرت ون لی
ون هوک نیز نسبت داده می شود.البته گفتنی است عدسی یا همان لنز را ابن هیثم
بسیار پیش از ایشان می ساخته و از فروش آن کسب و کار داشته است.
در سال ۱۵۶۸ دانیلو باربارو این اتاقک تاریک را با یک عدسی و یک دریچه قابل
تغییر مجهز نمود. بدین وسیله میتوانست تصاویر را واضحتر به درون اتاق منعکس
کند. در سال ۱۸۰۲ توماس وج وود و همچنین همفری دیوی با استفاده از کاغذ مخصوص
تصاویر غیر ثابتی بدست آوردند. این کاغذ آغشته به محلولی بود که هرگاه در برابر
نور آفتاب قرار میگرفت، رنگ اصلی خود را از دست میداد و به کلی سیاه میشد.
آنگاه چون بر روی این کاغذ تصویر یا جسمی را قرار میدادند، قسمتهایی که از
تابش نور مصون مانده بود، به رنگ خود باقی میماند و اما سایر قسمتهای کاغذ
سیاه میشد. بدینگونه شبح نوری از اجسام بر روی آن کاغذ عکاسی
میشد. با این روش تصویری بدست میآمد که آن نیز به مجرد نور دیدن، رنگ خود را
از دست میداد و کاغذ یکپارچه سیاه میشد.
در سال ۱۸۱۶ جوزف نییپس با یک جعبه جواهرات یک دوربین بسیار
ابتدایی ساخت و آن را با ذره بین، میکروسکوپ نوری مجهز نمود. با این دستگاه او
میتوانست فقط عکسهای منفی بردارد. سرانجام ویلیام تالبوت نخستین کسی بود که
توانست عکسهای مثبت هم بردارد، عکسهایی که ثابت و دائمی هم باقی میماندند. این
رویداد در سال ۱۸۳۵ رخ داد. در سالهای بعد دوربینهای پیشرفتهای به بازار عرضه
شده و میشود.
دوربین عکاسی از یک اتاقک تاریک تشکیل شده که بر جدارهای آن یک
عدسی محدب با فاصله کانونی ثابت قرار دارد. در جدار مقابل این عدسی فیلم و بین
فیلم و عدسی دیافراگم وجود دارد. علاوه بر این دوربین به دستگاه تنظیم فاصله
(مسافت یاب نوری)، شاتر یا بندان، نورسنج (طیف سنج نوری) و منظره یاب مجهز است.
در هنگام عکسبرداری عدسی دوربین را جلو و عقب میبریم تا آنکه در منظره یاب
تصویر واضحی از جسم مورد نظر دیده شود. در این حالت تصویری حقیقی و معکوس
میتواند روی فیلم تشکیل شود که با فشار دکمه دیافراگم باز میشود و نور در مدت
مشخص به فیلم میرسد و تصویر جسم را روی آن بوجود میآورد. در دوربینهای مدرن
به جای فیلم یک حسگر تصویر قرار دارد. دوربین های عکاسی از لحاظ ساختاری به طور
کلی به دو گروه دیجیتال و آنالوگ تقسیم می شوند و همگی در یک موضوع اشتراک
دارند و آن هم؛ گذراندن نور از لنز، نمایش تصویر در ویزور و کانونی کردن صحیح
آن روی صفحه حساس است. ساختار دوربین های آنالوگ بر این اساس است که؛ نور از
داخل لنز گذشته و پس از برخورد با یک آینه، به سوی چشم ناظر هدایت می شود. وقتی
عکاس کادر مناسب و دیگر پارامترها را تنظیم کرد، دکمه شاتر را می فشارد و با
این کار بخش هایی که مانع رسیدن نور به صفحه حساس می شده اند، از میان برداشته
می شوند. طبیعتاً با بالا رفتن آینه، عکاس قادر به مشاهده آن چه دوربین به سوی
آن نشانه رفته است، نیست. با توجه به فاصله کانونی لنز، تصویر مطلوب در نقطه ای
خاص و وارونه تصویر اصلی تشکیل می شود. دوربین و فوکوسر آن نیز سبب می شوند این
تصویر درست روی محل مورد نظر عکاس؛ یعنی، صفحه حساس(که در دوریبن های آنالوگ،
فیلم است) تشکیل شود.
دوربینی است که بوسیله دست و یا دستگاههای مکانیکی خودش تنظیم میشود و دارای
فیلم است.قابل ذکر است که این دوربینها کیفیت بهتری نسبت به دوربینهای
دیجیتال دارند.
دوربینی است که اطلاعات تصویر را بصورت ارقام عددی در نوعی ازحافظه کامپیوتری
ذخیره مینماید. نحوه کار دوربینهای عکاسی دیجیتال بسیار مشابه کار دوربینهای
فیلمیِ قدیمی است. نور پس از عبور از لنز بر روی صفحه حساس به نور میتابد. در
دوربینهای دیجیتال این صفحه حساس یک «سنسور» الکتریکی است که همانند صفحه
مانیتور (اما در جهت عکس) میزان فوتونهای تابیده شده را به صورت یک جریان
الکتریکی کالیبره شده به یک دستگاه مبدل میفرستد. مبدلِ آنالوگ به دیجیتال هم
به نوبه خود این اطلاعات را برای هر پیکسل به صورت عددی ما بین ۰-۲۲۵ (میزان
روشنایی هر پیکسل) به کارت ذخیره سازی ارسال میکند. اطلاعات مربوط به تمام
پیکسلهای یک سنسور که حتی به ۱۶ میلیون هم در برخی دوربینهای تخصصی تر میرسد،
در کنار هم کلیت تصویر ضبط شده را میسازند.
کلید واژه های قالب وبلاگ :
قالب وبلاگ دوربین,قالب دوربین,قالب دوربین عکاسی | قالب وبلاگ دوربین حرفه ای عکاسی | قالب وبلاگ دوربین عکاسی